Maite Mallentjer wil het woonleefklimaat in woonzorgcentra verbeteren
Na de Pano-reportage over antipsychotica bij ouderen regende het ontzette reacties. In onze woonzorgcentra, zo blijkt, neemt 30 procent antipsychotica. Dat zijn zware geneesmiddelen die voorgeschreven worden tegen psychoses, waanvoorstellingen, hallucinaties… Het medicijn wordt vooral gegeven als een hulpmiddel om de rust te bewaren, niet omdat de bewoners allemaal met die verschijnselen kampen. Vraagt deze problematiek om een aanpak die radicaal anders is?
Maite Mallentjer heeft 30 jaar ervaring in de ouderenzorg als jobstudent, als psycholoog, als lector aan de AP Hogeschool en in de praktijk in Huis Sint-Jozef in Berchem. Zij nam vorig jaar onbetaald verlof om een warme gemeenschap te bouwen rond het woonzorgcentrum volgens het principe ‘a sense of home’. Dat principe beschouwt het woonzorgcentrum als een buurt waar mensen samenwonen. De individualiteit en talenten elke bewoner worden nadrukkelijk op de voorgrond geplaatst. Mallentjer: “We vormen samen een buurt waarin het aangenaam leven is met alle bewoners. Een relatie opbouwen staat voor ons centraal. Wie is de bewoner als mens én niet enkel als patiënt.” Haar gemeenschap ’t klikt wil voorbij de zorgvraag kijken, weg van de ziekenhuisgedachte.
Hoe kijkt zij naar het gebruik van antipsychotica in onze woonzorgcentra? “Het hoeft niet zo te zijn. Als bewoners een psychose hebben en wanen ervaren, dan zijn de medicatie wel op hun plaats. Maar wij gebruiken het in ’t klikt veel minder.”
